Al jaren komt Marcel op zijn tuintje. De plek is voor hem een soort tweede thuis geworden. Hij tuiniert er, maar komt er ook veel samen met vrienden. Hij kookt er graag. “Mensen kennis laten maken met de veganistische keuken, dat was mijn doel.” Op de tuin wilde hij een restaurant openen. Stoelen, een keuken, zelfs menuborden heeft hij al. “Gekregen van mijn werk,” zegt hij doelend op de stoelen. “Op dit moment staan deze plannen even op pauze. Maar de wens is er nog steeds.”
Marcel is spiritueel. Hij gelooft in het zijn van een ziel, niet in het zijn van een lichaam. Hij ziet zichzelf niet als zwart. Hij is kleurloos. En dus, ziet hij zijn afkomst en kleur ook niet als belemmering. “Ik ben geboren in Suriname, sinds de jaren 70 woon ik al in de Bijlmer. Omdat ik een ziel ben, kan ik mij overal settelen. Ik ben overal thuis. Ik ben een kind van de aarde.” Toch heeft de volkstuin ook voor hem een nostalgische waarde. Het doet hem denken aan vroeger. Toen hij nog jong was en in de jungle speelde en tuinierde. Vroeger in Suriname.

Al onze dromen kunnen uitkomen - als we de moed hebben om hen na te jagen.




"Hier wilde ik koken. En via dit luik kunnen mensen dan hun eten bestellen. Kijk, alles staat er al. En het eten is goed. Geloof mij maar. Ik ben de beste bami kok van de Vrijbuiters!"
"Deze plek is belangrijk voor zowel de tuinders als de natuur en het moet blijven bestaan. Ik heb hier mijzelf kunnen vinden."

"Ik kom hier graag met mijn hond. Ook hij kan hier vrij zijn."


