De goedlachse Iwan komt het hele jaar door vrijwel elke dag naar zijn tuin. In de winter is het minder fijn, is het te koud, maar de kippen moeten eten. Iwan houdt van dieren. Die zijn gezellig. Maar op de tuin is het moeilijk om dieren te houden. Kippen waren de ideale oplossing. Hoewel het begon als een leuke ‘tuinopvulling’ zijn de kippen nu familie geworden. Ze hebben namen als Coco en Blaka Misi (zwarte meid) en komen als hij ze roept.
Iwan kwam uit nieuwsgierigheid naar Nederland. Maar ook in de hoop hier meer kansen te vinden. Hier zag hij voor het eerst sneeuw. “Ik dacht wat ís dit? Waarom is het zou koud? Wat is dit witte spul?” Hij vond het maar niets en wilde eigenlijk zo snel mogelijk terug naar zijn Suriname. Toch is hij gebleven en inmiddels is hij gelukkig in Nederland.
Zijn eerste indrukken waren niet allemaal kommer en kwel. Zo genoot hij van de Nederlandse vrouwen. Lange benen, blonde haren en bikini’s, Iwan keek zijn ogen uit. Maar ook de frietjes met lekkerbekjes waren een verademing. Na wat wilde jaren is Iwan getrouwd met zijn grote liefde. Hij kende haar al in Suriname. Maar pas in Nederland kwamen ze samen. “Ik ben echt zo’n doorzetter. Ik geef niet op,” vertelt Iwan over hoe hij zijn vrouw voor zich heeft gewonnen. “Ze moest niets van mij hebben, maar nu zijn we al een paar jaar gelukkig getrouwd.”
Iwan heeft geprobeerd vissen te houden in een aquarium in zijn tuin. Dit bleek echter geen succes.
Met het kinderspeelgoed van zijn inmiddels volwassen dochters decoreert Iwan zijn huisje.
"Ik vond dat wel gezellig staan," zegt hij hierover.
Coco, Kaka, Blaka Misi (zwarte meid) en Weti Misi (witte meid) waren de namen van een paar van Iwans kippen. Ze waren nog niet allemaal van namen voorzien. Die moet hij nog bedenken. Het hebben van kippen die om hem heen scharrelen doet hem aan Suriname denken. De vrijheid die de tuin hem biedt geeft hem nostalgische gevoelens. Helaas zijn de kippen onlangs verdwenen. Meegenomen. Waarschijnlijk op het bord beland van een hongerig iemand. Een zeer aangeslagen Iwan vertelt mij hoe hij binnen twee weken tijd ineens steeds minder kippen overhield. “Overal lagen veren. Het kan geen vos zijn want dan zou je bloed zien. Ze zijn levend meegenomen. Echt verschrikkelijk zielig. De andere kippen durven nu niet meer bij mij te komen, die zijn natuurlijk getraumatiseerd.
Ik probeer hun vertrouwen terug te winnen maar dat lukt nog niet zo
goed. Ik ben zo boos!” Binnen twee weken tijd zijn al Iwans kippen verdwenen of meegenomen. “Moord,” zeggen ze. Een abrupt einde voor een grote passie. Iwan krijgt gelijk kippen aangeboden van de kinderboerderij om de hoek. Het houdt iedereen op de Vrijbuiters bezig en er gaan wilde complottheorieën de ronde. De diefstal en waarschijnlijke dood van Iwans kippen zetten de zorgeloze samenleving onder hoogspanning. Mensen beginnen elkaar te verdenken. De meesten blijven er nuchter onder, Iwan zelf is buiten zinnen.
“Ik heb een vermoeden, ik denk dat ik weet wie het is. Ik ga mijn roots gebruiken om hem karma te laten voelen. Ik ga hem boos aanstaren. Hij zal dan vanzelf weten dat hij een probleem heeft. Ik hoef niets te doen. Gewoon boos kijken. Zo sterk is mijn roots.”
Iwan heeft een wild verleden als het op vrouwen aankomt. Hij noemt zichzelf dan ook een player. Maar vanaf zijn 18de is er altijd maar één vrouw geweest die hij echt leuk vond. Twaalf jaar nadat ze elkaar voor het eerst ontmoetten in Suriname, zijn ze alsnog samen gekomen. Ze kwamen elkaar in Nederland ineens tegen. Nu heeft Iwan twee dochters en maakt hij zich grootse zorgen. Wat als zijn dochters het type man tegenkomen die hij zelf was toen hij jong was. Hij heeft ze dan ook opgevoed met veel
waarschuwingen. "Mijn dochters weten het, ik vertrouw erop dat ze nu de juiste keuzes maken. Maar ja, ik ben zeker bang dat ze iemand tegenkomen met de mindset die ik vroeger ook had. Ik was écht slecht hoor. Ik had gerust drie vrouwen tegelijkertijd. Als die me dan lieten zitten dan versierde ik gewoon de volgende. Mijn vrouw heeft mij uiteindelijk getemd. Ze is een pittige dame hoor."
